Wie uitziet naar de wederkomst van Jezus Christus maakt het waarschijnlijk regelmatig mee; je hebt het er over met mede-gelovigen en het onderwerp wordt al snel aan de kant geschoven met de opmerking dat de Bijbel zegt dat “niemand de dag noch het uur kent” van Zijn komst en dat het er over spreken ons daarom niet echt verder helpt.[1] Veel christenen die wel uitzien naar Zijn komst voelen zich op een of andere manier eenzaam omdat het onderwerp bij hun geloofsgenoten zo weinig leeft.
Is het niet een vreemde gedachte dat een Bruid niet uitziet naar de dag dat de Bruidegom haar komt halen voor de grote Bruiloft, maar dat ze daarover eerder gelaten is en bij zichzelf denkt: als Hij komt dan komt Hij, ik zie het vanzelf wel !?