Pinksteren is de verzekerings-polis voor de Bruid van Christus

Pinksteren is niet alleen een feest ter herinnering aan de uitstorting van de Heilige Geest in Jeruzalem, maar is ook een feest dat ons helpt uit te zien naar de toekomst.

Het Pinksterfeest heeft namelijk een verbinding met een belangrijke gebeurtenis in het oude Hebreeuwse huwelijksritueel. Ten diepste is deze aardse huwelijksceremonie – in zijn oorspronkelijke vorm – een afschaduwing van een hemelse blauwdruk van het verbond tussen de hemelse Bruidegom en de aardse Bruid[1]. Paulus vergelijkt de gemeenschap van volgelingen van Christus dan ook met een bruid.

In het vorige artikel bestudeerden we de uiteindelijke en gefaseerde vervulling van Grote Verzoendag. Die zal plaatsvinden als de hemelse Hogepriester vanuit de hemelse Tempel zal terugkomen op aarde en elke knie zich voor Hem zal buigen. Heel Israël zal behouden worden en zijn Messias zien.[1] Wat een tijd zal dat zijn als ook alle duistere machten zich moeten buigen voor Christus en de satan, na eerst voor de duur van het Vrederijk in de afgrond te zijn opgesloten, uiteindelijk voor altijd in de poel van vuur wordt geworpen.

Na Zijn terugkeer op die laatste Grote Verzoendag wacht dus alleen het Loofhuttenfeest  nog op het moment dat het van zijn schaduwbetekenis wordt ontdaan en zijn Nieuwe Verbondsbetekenis werkelijkheid wordt.

Rond het Loofhuttenfeest werden tot de tijd van de verwoesting van de tempel 70 stieren geofferd. Elke stier vertegenwoordigde een van de volken op aarde en 70 volken symboliseerden dus alle volken op aarde. Israël was de natie die door God apart gesteld – geheiligd – was als priesters voor de volken. Het was een volk van middelaars en volgens de Bijbelse belofte zal Gods Israël dat ook in het Vrederijk zijn.

Vorige week bestudeerden we het Bazuinenfeest, als eerste uit de reeks van Najaarsfeesten die nog op hun toekomstige vervulling in Christus wachten. Deze feesten vieren vele Nieuwtestamentische gelovigen niet langer via de schaduwrituelen maar in de dagelijkse verwachting van Zijn komst en wederkomst. En elk van deze feesten laat een aspect van die vervulling zien.

(Ingelast: het blijkt dat de vernieuwde maan toch pas op maandagavond 10 september wordt gezien, waardoor de 1e dag van de 7e maand een dag later begint dan op de officiele seculiere kalender)

Dit jaar vindt het Bazuinenfeest plaats op 11 September, als tenminste de nieuwe maan wordt waargenomen boven Israël op de avond er voor. Niemand weet het voorafgaand aan die dag zeker. We noemen het een feest omdat het 1 van de 7 schakels is van het feestenpatroon dat God als bakens in Zijn Reddingsplan heeft vastgelegd. Eigenlijk heet het “de dag van het wakker makend bazuingeschal”.[1] De Oudtestamentische schaduw spreekt van een ‘jubeldag’ [2] waarop God het volk oproept om compleet tot rust te komen en op de bazuin te blazen. Maar met welk doel? Dat is het te vinden antwoord op het mysterie van deze dag. En dat geheimenis is in de Bijbel te ontdekken.

Het Bazuinenfeest is de eerste feestdag van de serie van drie Najaarsfeesten en ook het eerstvolgende feest dat nog niet vervuld is. Immers, Jezus Christus vervulde de vier Voorjaarsfeesten precies op de dag en in alle details van elk van deze feesten, maar de drie Najaarsfeesten zijn nog in verwachting van Hem die ze zal vervullen. Nog specifieker: Hij zal hun betekenis vol maken.

De komende week ontvangt u 3 artikelen over de Najaarsfeesten. Stuur ze alsjeblieft door naar vrienden.

Het Bazuinenfeest, Grote Verzoendag en het Loofhuttenfeest vormen samen de Najaarsfeesten op Gods Kalender. In Wake Up! beschrijven we hoe Jezus Christus 2000 jaar geleden de Voorjaarsfeesten precies op hun kalenderdag en tot in alle details vervulde. Hij kwam om de werkelijke betekenis aan deze feesten te geven en wij geloven daarom dat ook de Najaarsfeesten op hun kalenderdagen en in alle details vervuld zullen worden, rondom Zijn Wederkomst. Elk van deze feesten wijst ook op een aspect rondom die grote gebeurtenis en daarom zijn het ook niet exclusief Joodse feesten.

Elk jaar, als de feesten op de agenda staan, laait ook de discussie weer op of christenen al dan niet deze feesten zouden moeten vieren? De meeste feesten worden vanuit de kerkelijke traditie niet gevierd, maar er is onder christenen wel een sterk groeiende belangstelling. Zoek je het antwoord ? Download dan de studie en stuur door naar vrienden.