Of lees eerste de preview!
Het is bijna 3 jaar geleden dat de 1e druk van Wake Up! werd uitgegeven. Sindsdien is het snel gegaan en tienduizenden lezers zijn aan de slag gegaan met de onderwerpen uit het boek. Ze hebben zich – net als de auteurs destijds – verbaasd over de diepte van Gods Woord en de vele patronen in tijdslijnen en feesten.
In de traditie van de kerk wordt de aanloopperiode naar Kerstmis ook wel de “adventstijd” genoemd. Eenvoudig gerekend begint de advent vier zondagen voor kerstmis en bij de meeste oosters-orthodoxe kerken ten minste een week eerder omdat zij 40 dagen voorbereiden.[1] In veel kerken, maar ook bij mensen thuis wordt deze advent zichtbaar gemaakt door het aansteken van kaarsen op een standaard of op een krans, elke week op zondag één kaars tot alle 4 branden. Sommigen zien een verwantschap met het Jodendom waar in deze tijd ook steeds kaarsen worden aangestoken, maar daar gaat het over Chanoeka, een Joods feest dat de herwijding van de tempel in de tweede eeuw voor Christus gedenkt en niet de geboorte van Jezus.
Advent komt van het Latijnse woord adventus[2] dat “komst” betekent, verwijzend naar de komst van Jezus Christus op aarde. In de advent-weken bereiden veel christenen zich dus voor op het kerstfeest, op die eerste komst van Christus in het vlees, de zogenaamde incarnatie.
Op de vraag wat het bijbelse Pinksterfeest betekent geven we vaak als antwoord dat op die dag de Heilige Geest werd uitgestort. Dit antwoord staat weliswaar sterk in verband met de nieuwe verbondsbetekenis van Pinksteren, maar het feest heeft haar oorsprong meer dan 1500 jaar eerder. De uitstorting van de Heilige Geest vond immers plaats op het al eeuwen bestaande Wekenfeest, dat precies op het moment van de uitstorting van Gods Geest in Jeruzalem werd gevierd.
Het begint dus bij de “ontdekking” dat de discipelen op die Pinksterdag na de Hemelvaart in Jeruzalem waren op de kalenderdag waarop …. het Pinksterfeest(1) wordt gevierd. Dat klinkt logisch, maar het betekent dan ook dat de gebeurtenissen op die bewuste Pinksterdag niet losgekoppeld kunnen worden van de essentie van het feest zoals het al die eeuwen daarvoor al gevierd werd. Waar gaat dit feest dan oorspronkelijk over?
We gaan eens wat dieper in op de vraag van lezers wanneer de Najaarsfeesten dit jaar nu echt beginnen? In het voorjaar stelden we ons in een nieuwsbrief al de vraag of de voorjaarsfeesten volgens de huidige Joodse kalender een maand te laat werden gevierd of dat de kerk het Paasfeest wellicht een maand te vroeg op de kalender had staan?
Een interessante vraag van een lezer: in 2016 wordt Goede Vrijdag in het Westen gevierd op 25 maart, terwijl Pesach pas wordt gevierd op 22/23 april. Als Jezus Christus het Pesachfeest vervulde op de datum van Pesach zelf, waarom herdenken we in het Westen dan Pasen dit jaar bijna een hele maand eerder?
Loofhuttenfeest wijst vooruit naar het Vrederijk dat komende is, naar de 7e dag van 1000 jaar. Het is een feest met tradities die Jezus ook gebruikte om naar Zichzelf te verwijzen. In dit artikel willen we enkele uitspraken van Jezus terugplaatsen in de setting van het Loofhuttenfeest en nader “belichten”.
En de werkelijke betekenis in Christus
Dinsdagavond 22 september (doorlopend op woensdag 23 september) begint de Grote Verzoendag, een dag met zeker ook grote profetische betekenis voor de Kerk van Christus. Voor iedereen die de “observerende kalender” hanteert start de Grote Verzoendag een dag later op woensdagavond. In deze nieuwsbrief diepen we de betekenis van deze Grote Verzoendag uit.
De Grote Verzoendag is de meeste heilige dag van het jaar op de bijbelse feestenkalender. Het hele maatschappelijk leven ligt op die dag (in Israël) stil, omdat de God van de Bijbel dit heeft gevraagd. Die dag is een dag van verootmoediging. Het is de dag waarop de Joden geloven dat God zich opnieuw met het volk verzoent. Leviticus 23 verbindt dit thema ook uitdrukkelijk aan deze dag. Er komt een schone lei, een nieuw begin.
