Wake Up!

De zomer nadert zijn einde en rond 25 september begint het seizoen van de Najaarsfeesten. Lezers die Wake Up! al enige jaren geleden hebben gelezen hebben de feestencyclus waarschijnlijk al veel bewuster meegemaakt en toegepast.

Bij de voorjaarsfeesten is het contrast met de kerkelijke traditie nog niet zo groot, want ook in de kerken vieren we het Paasfeest en het Pinksterfeest. Dit zijn feesten die hun oorsprong vonden in de instructie van God aan het volk Israël en die door Jezus Christus in de eerste eeuw van onze jaartelling werden vervuld. Al die eeuwen voor Zijn eerste komst werden deze feesten gevierd, maar de diepe betekenis ervan werd pas bekend in de tijd van het Nieuwe Testament. Zo brachten de Israëlieten in Egypte het bloed van het Pesachlam aan op de deur, waarmee ze gehoorzaam uiting gaven aan Gods instructie en hun geloof dat God hen zou redden van de dood, die de verderver zou brengen. Maar van het ritueel zelf begrepen ze waarschijnlijk maar weinig. De diepere betekening door al die jaren lag dan ook in de heenwijzing naar de toekomstige gebeurtenis van Jezus’ kruisiging en dood Paulus zou later expliciet zeggen dat Jezus ons Pesachlam is en dat wie in Hem en Zijn plaatsvervangend offer blijvend gelooft, eeuwig leven ontvangt.

Vergeving staat centraal in de christelijke theologie en het is onlosmakelijk verbonden met het onderwerp “zonden”. Het onderwerp komt in veel gesprekken tussen gelovigen en in kerken naar voren. Hoewel, in sommige kringen wordt meer over vergeving gesproken dan over zonden, maar in andere kringen is dat precies andersom. De vraag die velen bezig houdt is of gelovigen vergeven zijn of dat zij nog vergeving moeten vragen en zonden moeten belijden?

Het is bijna 3 jaar geleden dat de 1^e druk van Wake Up! werd uitgegeven. Sindsdien is het snel gegaan en tienduizenden lezers zijn aan de slag gegaan met de onderwerpen uit het boek. Ze hebben zich – net als de auteurs destijds – verbaasd over de diepte van Gods Woord en de vele patronen in tijdslijnen en feesten.

Wat moeten we met advent?

In de traditie van de kerk wordt de aanloopperiode naar Kerstmis ook wel de “adventstijd” genoemd. Eenvoudig gerekend begint de advent vier zondagen voor kerstmis en bij de meeste oosters-orthodoxe kerken ten minste een week eerder omdat zij 40 dagen voorbereiden.[1] In veel kerken, maar ook bij mensen thuis wordt deze advent zichtbaar gemaakt door het aansteken van kaarsen op een standaard of op een krans, elke week op zondag één kaars tot alle 4 branden. Sommigen zien een verwantschap met het Jodendom waar in deze tijd ook steeds kaarsen worden aangestoken, maar daar gaat het over Chanoeka, een Joods feest dat de herwijding van de tempel in de tweede eeuw voor Christus gedenkt en niet de geboorte van Jezus.

Advent komt van het Latijnse woord adventus[2] dat “komst” betekent, verwijzend naar de komst van Jezus Christus op aarde. In de advent-weken bereiden veel christenen zich dus voor op het kerstfeest, op die eerste komst van Christus in het vlees, de zogenaamde incarnatie.

We gaan eens wat dieper in op de vraag van lezers wanneer de Najaarsfeesten dit jaar nu echt beginnen? In het voorjaar stelden we ons in een nieuwsbrief al de vraag of de voorjaarsfeesten volgens de huidige Joodse kalender een maand te laat werden gevierd of dat de kerk het Paasfeest wellicht een maand te vroeg op de kalender had staan?

Loofhuttenfeest wijst vooruit naar het Vrederijk dat komende is, naar de 7^e dag van 1000 jaar. Het is een feest met tradities die Jezus ook gebruikte om naar Zichzelf te verwijzen. In dit artikel willen we enkele uitspraken van Jezus terugplaatsen in de setting van het Loofhuttenfeest en nader “belichten”.

Het is de maand van de voorbereiding voor de Bijbelse najaarsfeesten en op zondagavond 13 september of op maandagavond 14 september(*) begint het Bazuinenfeest, als de Nieuwe Maan op die avond zichtbaar wordt. Dat is dit jaar het begin van een “Supermaan”[1] die uiteindelijk bij de start van het Loofhuttenfeest zal kleuren tot een bloedrode maan, omdat deze dan – ook boven Israël – een volledig verduisterde volle maan zal zijn.

Vanavond begint het Joodse Poerimfeest en gisteren sprak de Israëlische premier Netanyahu voor het Amerikaanse Congres. Had die speech iets met (het verhaal van) Poerim te maken?