Pinksteren en de Bruiloft

Pinksteren en de Hebreeuwse huwelijksceremonie – uitzien naar de opname van de Bruid

Als je al het wereldnieuws van vandaag tot je door laat dringen dan ontkom je niet aan het beeld dat de satan rondgaat als een briesende leeuw om te verslinden. Dat doet hij in een wereld waarin zoveel mensen met blindheid zijn geslagen, omdat zij God en Zijn Woord niet willen erkennen en in opstand komen tegen alles waarvan ze niet gediend zijn, terwijl ze tegelijkertijd er alles aan willen doen om hun zelf gedefinieerde “vrijheid” te behouden. Te midden van die turbulentie staat de gemeente van Christus die oproept tot bekering, maar die ook reikhalzend uitkijkt naar de dag dat Christus komt om Zijn gemeente te halen, voordat de echte tijd van Verdrukking op aarde plaats zal vinden.

Eén sleutel tot het begrijpen van die hoop kunnen we vinden als we de gemeente – de uitgeroepenen – zien vanuit een levensechte metafoor zoals de Bijbel haar ook beschrijft: een bruid die is voorbestemd om met haar Bruidegom verenigd te worden voor de huwelijksceremonie in de hemel. Jezus Zelf maar ook Paulus spraken hierover.[1]

De volgende sleutel krijgen we als we vervolgens teruggaan naar het oude Hebreeuwse huwelijksritueel, omdat Bijbelteksten in die context veel meer tot ons spreken. Overigens, ook als je de zeven Bijbelse feesten in de Bijbel bestudeert en in hun bijbelse volgorde zet, dan zul je hierin hetzelfde patroon herkennen als dat van het huwelijksritueel. God gebruikt als het ware hetzelfde watermerk om de volgorde in Zijn reddingsplan aan te geven.

Het oude Hebreeuwse Huwelijksritueel laat ons in alle stappen een geweldig perspectief zien van Gods Plan voor de hemelse Bruidegom en de aardse Bruid.

Stappen tot het huwelijksverbond

Als de jonge man en vrouw elkaar hebben ontmoet en zij in elkaar een levenspartner zien, dan wordt een formele ontmoeting geregeld, waarbij de bruidegom met zijn vader langskomt bij het huis van de familie van de bruid. Als hij aan de deur klopt en er wordt opengedaan, dan wordt een gezamenlijke maaltijd gehouden die door de bruid is voorbereid (Openbaring 3:20). Als deze maaltijd naar wens verloopt, dan volgen er onderhandelingen tussen de families over de bruidsschat. Immers, de vrouw moet worden losgekocht van haar familie, die in deze context ook vaststelt of de bruidegom wel goed voor haar kan zorgen. Als die onderhandelingen goed verlopen, dan tekenen de bruidegom en de bruid een ketoeba; dat is een document waarin de rechten en plichten staan vermeld. Het eerste Bijbelse feest – dat is het Pesachfeest – staat ook in dat teken van het loskopen van de gelovigen door het bloed van het Lam.[2] Dat beeld herken je niet alleen in het Pesachritueel voorafgaand aan de Exodus uit Egypte, maar ook in het Pesachfeest dat Jezus vervulde door als het Lam van God voor de zonden van de wereld te sterven.

Al in het Oude Testament werd Gods volk als een vrouw[3] getypeerd waarmee God door middel van het geven van de Wet een ketoeba sloot, als eerste stap naar het huwelijksverbond.

Rode Wijn

De bruid en de bruidegom bezegelen de eerste stap naar het huwelijksverbond door het drinken van een beker met rode wijn, die door de bruidegom is meegenomen. De beker na het laatste avondmaal verwijst hier ook naar, toen Jezus zei: ’Dit is het bloed van Mijn nieuwe verbond…, waarna de beker werd gedeeld’ (Mattheüs 26:26-28). Jezus zei dat Hij niet meer van de wijn zou drinken totdat Hij dit met Zijn discipelen opnieuw zou drinken in het Koninkrijk, maar daarmee legde Hij geen nadruk op het niet meer drinken van wijn; de woorden waren een kraakheldere verwijzing naar de toekomstige hemelse huwelijksceremonie van Jezus als de Bruidegom en Zijn volgelingen als de Bruid. De discipelen, allemaal Israëlieten, wisten heel goed dat deze woorden door elke Hebreeuwse bruidegom werd uitgesproken om aan te geven dat bruid en bruidegom pas bij hun huwelijkssluiting weer samen de beker zouden drinken.

Toen de discipelen tijdens deze laatste Sedermaaltijd dus samen met hun Bruidegom van de wijnbeker dronken, was dit ook hun aanvaarding van de ketoeba van dit Nieuwe Verbond.

Door het samen drinken van de beker worden bruid en bruidegom voortaan voor elkaar apart gezet, maar het is nog niet de climax van de huwelijkssluiting.

Geschenken voor de bruid

De bruidegom zal kort hierna vertrekken en hij zal de bruid lange tijd niet zien. Als zekerheid dat hij zal terugkomen om de bruid op te halen voor de grote dag van het huwelijksfeest laat de bruidegom geschenken voor haar achter. De bruid heeft dus een getekende ketoeba als bewijs dat zij al in een voor-huwelijksverbond met de bruidegom is getreden èn zij heeft geschenken ontvangen als zekerheid. Vanaf dat verbondsmoment is zij ook al zijn erfgenaam[4] en zal zijn naam dragen. De bruid is dan nog wel ‘bij haar familie’, maar zij is niet meer ‘van haar familie’ [5].

De nieuwtestamentische Bruid heeft ook absolute zekerheid dat haar Bruidegom zal terugkomen. Jezus beloofde de Trooster totdat Hij zou terugkomen. Zo gebeurde het ook, precies op de kalenderdag van dat Pinksterfeest, toen de Heilige Geest werd uitgestort.

De bruidegom vertrekt – wanneer komt hij terug?

Als de bruidegom vertrekt en voor langere tijd zal wegblijven, dan is dat geen tijd van rust voor het jonge stel. De bruid blijft weliswaar achter bij haar familie, maar zij zal die tijd gebruiken om kleden te weven voor hun aanstaande huis en zij zal zich rein bewaren tot de dag van het huwelijk. Naarmate die periode langer duurt, zal de bruid begrijpelijkerwijze nog meer uitkijken naar de terugkomst van de bruidegom.

Maar ook hij is intussen hard aan het werk. Hij neemt zijn verantwoordelijkheid en bouwt in het huis van zijn vader een bruidskamer én hij zorgt voor een toekomstige woning. Toen Jezus na Zijn opstanding onze aarde verliet stelde Hij Zijn discipelen (en daarmee ook ons) gerust met de woorden dat Hij weliswaar naar Zijn Vader zou gaan, maar dat Hij daar een woning met vele kamers voorbereidde.[6] Dat was opnieuw een verwijzing naar het huwelijksritueel en de discipelen begrepen die context.

Pinksteren – de Bruid wordt apart gezet

Ze wisten het zeker: hun Bruidegom zou terugkomen. Tien dagen na Zijn hemelvaart ontvingen ze de Trooster als geschenk en onderpand. De Heilige Geest zou ervoor zorgen dat de Bruid eeuwenlang apart gezet (geheiligd) zou blijven voor Hem.

Rondom de eerste komst van Christus werden álle voorjaarsfeesten door Hem vervuld. Vanaf dat moment wachten we nog op de vervulling van de drie najaarsfeesten en dus ook op de vervulling van de hiernavolgende gebeurtenissen in het huwelijksritueel.

Weet de Bruidegom niet wanneer Hij terugkomt?

Jezus vertelde Zijn discipelen dat alleen de Vader van die dag afwist, niet de engelen en ook de Zoon niet[7] . Dat lijkt in tegenspraak met de Bijbeltekst dat de Vader en de Zoon één zijn[8], maar het wordt veel duidelijker, als je de woorden van Jezus aan Zijn discipelen leest binnen de context van het huwelijksritueel. Immers, het huwelijk is een door God Zelf ingesteld verbond en Jezus verwijst naar de rituelen die daarbij horen.

Dat de Zoon “niet zou weten van die dag” plaatsen we in de context van het aardse ritueel; alleen als de vader tevreden is over de voorbereidingen die zijn zoon, de bruidegom, in het huis van de vader heeft getroffen, mag hij vertrekken om de bruid te gaan halen. Zo is het ritueel ingesteld. Na het sein van de vader gaat de ceremoniemeester vooruit en blaast op de trompet als teken dat de bruidegom met zijn stoet er aan komt.

Hij komt laat in de avond

De bruidegom komt altijd in de avond, omdat het huwelijk traditioneel rond middernacht voltrokken wordt. De bruid zet daarom elke avond een olielamp klaar om de bruidegom aan te geven dat zij al die tijd naar hem is blijven uitzien en dat hij zeer welkom is. De bruidegom komt zelf het huis van de familie van de bruid niet binnen, maar draagt haar van de drempel naar een draagkoets[9] . Haar voeten raken vanaf dat moment de grond niet meer totdat zij in het huis van de vader van de bruidegom is aangekomen voor de grote huwelijksceremonie onder de ‘choepa’ (de baldakijn).

Wat is dit aardse ritueel een geweldige afschaduwing van de hemelse huwelijksvoltrekking en wat een troost dat de bruidsgemeente voor middernacht zal worden opgehaald en haar voeten de grond niet meer zullen raken als zij weggevoerd wordt. Deze gebeurtenis past overigens helemaal bij de vervulling van het Bazuinenfeest dat het eerste najaarsfeest is dat nog op vervulling wacht. Zal het wellicht ook op die kalenderdag plaatsvinden?

Zeven dagen in de bruidskamer

Na de huwelijksplechtigheid verblijft het nieuwe bruidspaar eerst zeven (!) dagen in de bruiloftskamer als start van het huwelijksverbond. Na die tijd treden zij naar buiten voor het grote bruiloftsmaal met de genodigden. Om die reden wordt de Bruiloftsmaal van het Lam ook pas beschreven in Openbaring 19 en dit duidt erop dat de zeven jaren van (grote) verdrukking op aarde dan teneinde zijn, terwijl de bruidsgemeente zeven jaar in de bruidskamer is geweest, voordat zij opnieuw in glorie zichtbaar wordt voor de wereld. Dat is dan ook het moment dat de hemelse Bruidegom en Bruid veranderen in een Koning met Zijn legermacht, die tot dan in de hemel was en die op witte paarden en gekleed in wit en smetteloos fijn linnen met Hem meekomt, omdat de Koning Zijn koninkrijk vanaf dan op aarde vestigt.[10]

Onze gezegende hoop !

Als je de zekerheid van je geloof in Jezus Christus hebt gesteld, heb je niet alleen een gezegende hoop dat je als onderdeel van Zijn Bruid wordt gehaald voor ‘middernacht’, maar ook dat je de meest gezegende tijd zal meemaken in de nabijheid van de Bruidegom, die daarna als Koning voor de hele wereld zichtbaar zal worden en het Vrederijk op aarde zal vestigen. En tot die tijd wil de Heilige Geest in ons hart Zijn Pinksterwerk doen, zodat we zonder vlek of rimpel zullen zijn wanneer de grote dag komt.

Maranatha !

Arno Lamm & Emile Vanbeckevoort

 

Tip Stuur dit nieuwsartikel eens door naar iemand die je kent en nodig hem of haar uit om ook de nieuwsbrief te ontvangen door te registreren op www.wakeup.nu

 

 

[1] Onder andere 2 Kor. 11:2, Ef. 5:25-27 en 31-32, Matt. 22:2-14.

[2] Thema’s voor dit feest zijn ook ‘redding’ en ‘bevrijding’.

[3] Zie bijv. Jer. 31:21

[4] 1 Pet. 1:3-5, 2 Pet. 1:1-4

[5] 1 Pet. 2:11. De Bijbel noemt ons dan ook ‘vreemdelingen’ en ‘bijwoners’.

[6] Joh. 14:2-3

[7] Mark. 13:32

[8] Joh. 10:30

[9] Hoogl. 3:6-11, 6:12

[10] Openb. 19:11-15