Loofhuttenfeest – Verplicht vrolijk zijn!
Loofhuttenfeest wijst vooruit naar het Vrederijk dat komende is, naar de 7e dag van 1000 jaar. Het is een feest met tradities die Jezus ook gebruikte om naar Zichzelf te verwijzen. In dit artikel willen we enkele uitspraken van Jezus terugplaatsen in de setting van het Loofhuttenfeest en nader “belichten”.
Jezus en de tradities rondom Loofhuttenfeest
Net als alle andere feesten vierde Jezus ook het Loofhuttenfeest. Sommige uitspraken van Jezus kunnen we alleen maar goed begrijpen als we deze plaatsen in de tradities die rondom dat Loofhuttenfeest (door mensen) waren ingesteld. Ook nu zien we dat Jezus zich niet verzet tegen deze tradities. Het paste prima in de oorspronkelijke Sola Scriptura gedachte. Veel tradities versterkten immers de bijbelse betekenis van deze feesten. Twee tradities willen we er graag uitlichten omdat Jezus ze gebruikt om naar Zichzelf te verwijzen. We weten immers dat in Jezus de werkelijkheid is waarnaar de schaduwen van deze feesten vooruitwezen. Voor zover de ontwikkelde tradities deze betekenis versterkten kon Jezus ook aangeven dat ook deze tradities op Hem betrekking hadden, zelfs al was dit ritueel niet direct terug te vinden in de tekst van de Bijbel.
Waterceremonie
Een van de tradities rondom het Loofhuttenfeest was de waterceremonie die elke morgen vroeg werd uitgevoerd in een soort processie. Een gouden kruikvaas werd gevuld met water uit de bron van Siloam en in optocht door de Waterpoort naar de tempel gebracht om daar in een basis bij het altaar te worden uitgegoten met het wijnoffer. Deze optocht van Siloam naar de Tempel werd al juichend, zingend[1] en dansend gedaan, begeleid door een koor en muziekinstrumenten. In de Misjna staat beschreven dat als iemand nog nooit de blijdschap had gezien rondom deze waterceremonie, dan had hij nog nooit blijdschap in zijn leven gezien.[2] De ceremonie was zo vol met blijdschap omdat het symbolisch gedaan werd als een vervulling van een profetisch Bijbelvers:[3]
Dan zult gij met vreugde water scheppen uit de bronnen des heils
De Bijbel vertelt heel precies dat Jezus aanwezig was bij dat Loofhuttenfeest en dat was ook het voorschrift, want het was een van de drie feesten waarop alle mannen naar de tempel in Jeruzalem moesten komen. De 7e en laatste dag van het Loofhuttenfeest[4] is ook de grootste dag van het feest (“Hashana Rabba”) en het moet enorm druk zijn geweest in Jeruzalem. Nadat de priesters de steile klim van de bron van Siloam naar de Tempel hebben geleid en het water uitgieten, roept Jezus:
Indien iemand dorst heeft, hij kome tot Mij en drinke! Wie in Mij gelooft, gelijk de Schrift zegt, stromen van levend water zullen uit zijn binnenste vloeien.[5]
Als iemand deze woorden nu zou zeggen, zouden we vreemd opkijken. Maar Jezus sprak deze woorden precies bij de ceremonie waarbij de Israëlieten herdachten dat God in de woestijn hen voorzag van leven-gevend water toen het volk in de wildernis dreigde om te komen van dorst. In feite stelde Jezus hier dat het wonder van de watergevende rots naar Hem verwees. Als we dus de woorden van Jezus terugplaatsen in Zijn context en de setting van die tijd, dan beginnen die woorden tot leven te komen. Paulus zou het later bevestigen, want hij zei dat Christus de meereizende (geestelijke) Rots was in de woestijn[6]. Tijdens die woestijnreis werd Christus daarin niet als zodanig herkend, maar nu maakte Jezus bij het Loofhuttenfeest bekend dat Hij die gever van levend water is, maar dat Hij er ook toen al was als de Christus.
Licht van de Wereld
Johannes maakt nog melding van een andere gebeurtenis die ook op een Loofhuttenfeest plaatsvond[7]. In die tijd was er na zonsondergang nauwelijks meer licht in de straten. Maar volgens de traditie werden op het Loofhuttenfeest volgens het gebruik grote kandelaars aangestoken in de Vrouwenhof van de Tempel. Bij het invallen van de duisternis klommen de priesters met ladders naar deze grote kandelaren die op hoge palen van wel 25 meter boven het tempelplein uitstaken. Elke kandelaar had 4 lampen en de priesters vulden de containers van deze kandelaren steeds met elk 15 liter olie. De lonten van deze lampen waren gemaakt van oude priesterkleding. De lampen schenen zo ver dat er geen plein of steeg in Jeruzalem was die niet verlicht werd, aldus de Talmoed. De Tempel lag verhoogd ten opzichte van een groot deel van de stad, dus het felle schijnsel van die hoge kandelaren moet enorm indrukwekkend zijn geweest. Het grote Licht herinnerde de mensen aan de vuurkolom die hun Gids was geweest door de woestijn. Het was alsof die vuurkolom boven de stad bleef hangen. Het is in deze setting dat Jezus opnieuw nadrukkelijk naar Zichzelf verwijst[8]:
“Ik ben het Licht der wereld, wie Mij volgt zal nimmer in de duisternis wandelen, maar hij zal het licht des levens hebben.”
Door deze verwijzing verbond Jezus niet alleen de traditie van het overal in Jeruzalem zichtbare licht van de kandelaren met Zichzelf, Hij liet ook zien dat Hij verbonden was met de achterliggende betekenis van dat Licht of de vuurkolom die meereisde in de woestijn. Die lampen in de Tempel waren slechts schaduwen van een werkelijkheid in Christus. Maar wie had dat begrepen?
Eerder zagen we dat de Bijbel verwijst naar dat Loofhuttenfeest als de geboortedag van Jezus op aarde, als de Engel zegt:
Ik verkondig u grote blijdschap die heel het volk ten deel zal vallen
De woorden van de engel noemen niet toevallig de grote vreugde als centraal thema van het feest, want juist de blijdschap van dat Loofhutten was bedoeld voor alle naties, iedereen was welkom om in die vreugde te delen. Jesaja wees ook al op dat Loofhuttenfeest toen hij profeteerde:
Het volk dat in donkerheid wandelt, ziet een groot licht; over hen die wonen in een land van diepe duisternis, straalt een licht. Gij hebt het volk vermenigvuldigd, zijn vreugde groot gemaakt; het verheugt zich voor uw aangezicht als met de vreugde bij de oogst[9]
Is dat niet een prachtige vooruitwijzing naar de Messias en naar Loofhutten?
Verplicht blij zijn?
Het Loofhuttenfeest is een feest met een uitdrukkelijk gebod om “vrolijk te zijn”[10]. Dat is nog eens een opdracht!
Maar de vraag blijft waarom er een gebod was om vrolijkheid te laten zien? De gedachte daarbij is dat Gods beschermende wolk van het volk verdween toen Mozes neerdaalde van de berg Sinaï en het volk bezig was het gouden kalf te aanbidden. Nadat Mozes opnieuw was opgeklommen en het volk inkeer (tesjoeva) had laten zien, werd 5 dagen na de dag van terugkomst van Mozes (dus 5 dagen na Grote Verzoendag), begonnen met de bouw van de tabernakel. Die dag werd het Loofhuttenfeest en dat is het feest van de Tabernakels. Dat was het moment waarop God besloot onder de mensen woning te maken en de vuurkolom was het bewijs dat Gods bescherming was teruggekeerd. Alle reden om dat met heel veel blijdschap te gedenken, vandaar het bijbelse gebod! [11]
Precies als de oogst binnen is gehaald en het volk – dat afhankelijk was van de landbouw – in overvloed leefde, werd hun opgedragen in tijdelijke hutten te gaan wonen voor 7 dagen. Juist als de herfst intreedt, de dagen korter en kouder worden en iedereen het comfort van het huis wil opzoeken, wordt hen gevraagd om God 7 dagen te danken voor Zijn oogst, in de wetenschap dat onze tent op aarde ook maar tijdelijk is.
Eindtijd Profetie
Op het Loofhuttenfeest wordt tijdens de lezing van de profeten onder andere Zacharia 14 gelezen. Dat hoofdstuk gaat over het laatst der dagen als de naties van de aarde “verenigd” ten strijde optrekken naar Israël (Jeruzalem). Dan zal de Here zich voor Israël stellen en terugkomen om over de aarde te regeren. Het zal ook het startpunt zijn van het vrederijk dat op aarde zal aanbreken, een periode van 1000 jaar waar het Loofhuttenfeest de voorafschaduwing van is. De 7e “dag” breekt dan aan of de 7e periode van 1000 jaar op Gods Kalender, dat is de Grote Sabbat. Zij die in Yeshua geloven zijn die sabbatsrust al ingegaan, maar er komt ook daadwerkelijk een fysiek vrederijk die deze 7e ‘dag’ van 1000 jaar zal invullen,net zoals we nu al bijna 6 dagen van 1000 jaar achter ons hebben. In dat vrederijk heeft het Loofhuttenfeest opnieuw een belangrijke plaats, want in de profetie van Zacharia 14 wordt beschreven dat alle (!) volken moeten optrekken naar Jeruzalem om de Koning van de wereld te aanbidden. Als volken weigeren naar dat feest te komen, dan zal op hen geen regen vallen. Loofhuttenfeest wordt dus een feest dat ook een scheiding zal aanbrengen tussen volken die gehoorzaam zijn en zij die weigeren.
Het toekomstige Loofhutten in het Nieuwe Testament
In Openbaring 21 staat een beschrijving die alles te maken heeft met de eeuwigheid wanneer de tent van God bij de mensen zal staan en Hij bij hen zal wonen. Dan zullen alle tranen afgewist worden en zal de dood niet meer zijn. Dan zullen alle dingen nieuw gemaakt zijn. Het bijzondere is dat in dit hoofdstuk van Openbaring ook weer verwezen wordt naar die bron als gezegd wordt:[12]
Ik zal de dorstige geven uit de bron van het water des levens, om niet.
Die bron komt onder ons “woning maken” en dan niet meer tijdelijk. Dat is het vooruitzicht van Loofhuttenfeest.
(C) Stichting Wake Up Foundation, ga naar www.wakeup.nu voor meer informatie
[1] Psalm 120-134
[2] Talmoed Soeka 5:1
[3] Jes. 12:3, zie ook: Millgram, Abraham, Jewish Worship, p. 204.
[4] Zie de nadrukkelijke verwijzing naar die dag in Joh. 7:37
[5] Joh. 7:37-38. Deze stromen van levend water wijzen op de Heilige Geest die zij ontvangen die tot geloof komen (Joh. 7:39)
[6] 1 Kor.10:4b
[7] Joh. 7:2,10
[8] Joh.8:12 lijkt te verwijzen naar de dag die volgt op de laatste grote dag van Loofhutten als Jezus al weer vroeg in de tempel was (Joh. 7:37 en 8:2)
[9] Jes. 9:1-2
[10] Lev.23:40
[11] Talmoed Soeka 11:B
[12] Op. 21:6
nu ik ben begonnen met het lezen van uw boek Wake up gaan mijn ogen letterlijk open en komt steeds meer de vraag in mij op, wat heb ik een hoop gemist, niet alleen vanuit de traditionele kerk maar ook vanuit de charismatische kerk. ook in de vele vertalingen heb ik gemerkt dat er steeds meer van het oorspronkelijk woord word afgeweken en teksten aangepast of weg gelaten wat voor mij het zelfde is als vloeken in de kerk en erger, het woord is Heilig en door het boek worden er dingen in je aangesproken en je ogen worden uit de slaapstand gehaald. wow wat is het mooi om de bijbel en je relatie vernieuwd zien te worden, mijn vrouw vroeg, we moeten terug naar de wet, ja zei ik, maar alleen anders , Yeshua heeft deze volbracht en de wet is er nu voor ons dat het ons goed gaat, je rijdt toch ook niet door het rode stoplicht, nee natuurlijk niet, nou zo is de wet ook bedoeld, maar dan met het offer van Yeshua in je achter hoofd.
Kijk, dit is nu een eenvoudige manier om uit te leggen dat we terug moeten naar de Wet, maar dan wel naar de Wet van Christus…….die goed voor ons is. Mooi beschreven.
Als we kijken naar Johannes 7:37 zien we op de 7e dag van het loofhuttenfeest zeggen: ‘Indien iemand dorst heeft, hij kome tot Mij en drinke! Wie in Mij gelooft, gelijk de Schrift zegt, stromen van levend water zullen uit zijn binnenste vloeien.’
Het schijnt dat er op elke dag van het loofhuttenfeest na het offer in de ochtend een priester water uit de poel van Siloam haalde met een kruik en droeg naar het altaar op het plein vóór de tempel. Daar werd het water in een schaal gegoten. In een andere schaal wet wijn gegoten. Vervolgens stroomt het water in de beek Kidron. Het water van deze beek kwam uiteindelijk uit in de Dode Zee. Dit geeft een verbinding met Ezechiël 47 waar vanuit de tempel de beek ontspringt en alles tot leven brengt. Ook de Dode Zee. Bekijk in dat licht nog eens naar: ‘Stromen van levend water zullen uit zijn binnenste vloeien.’ Bedenk daarbij dat wij de tempel van de heilige Geest worden genoemd.