Een verstild Paasfeest, een hoopvolle toekomst

Ongeveer 3500 jaar geleden gebood God het volk voor de eerste keer Pesach te vieren, net voor het moment dat de grote Exodus uit Egypte plaats vond. Het was stil in de straten, elke Israëliet die het bloed aan de deurpost had aangebracht bleef met zijn familie binnen. Egypte had al 9 grote plagen achter de rug en bijna niemand wist dat de grote uittocht aanstaande was.

3500 jaar later blijven we opnieuw binnen met Pesach en is het stil op straat. Christenen komen niet bij elkaar op Goede Vrijdag en op Paasmorgen, maar zij gedenken dat Christus ons Paaslam is gestorven en is opgestaan. Het jaar 2020 is pas een paar maanden oud en nu al zijn we geconfronteerd met enorme bosbranden in Australië door de extreme droogte, enorme sprinkhanenplagen in Afrika en het Midden-Oosten en zitten we midden in een wereldwijde pandemie.

instructies die God destijds voor het Pesachfeest gaf, waren Zijn aanwijzingen naar een toekomstige vervulling door Jezus Christus die ons Paaslam is. En alle Bijbelse Feesten op een rij geven ons een indringend beeld van Gods Reddingsplan dat uiteindelijk zal leiden tot de laatste ‘Exodus’ waar we zo naar uitkijken.

Schaduwen van de toekomstige werkelijkheid

In het boek Leviticus stelde God zelf een aantal feesten in als Zijn Feesten. In de meeste Bijbelvertalingen staat dat dit heilige samenkomsten waren, maar in het Hebreeuws kan men ook lezen dat het hier om heilige repetities gaat. Repetities, of, zoals Paulus het ook stelde, schaduwen van toekomstige gebeurtenissen. Deze repetities waren onderverdeeld in voorjaarsfeesten en najaarsfeesten. Hoewel de vroege kerk al in de eerste eeuwen na Christus de meeste Bijbelse feesten als Joods bestempelde en ze daarom van de kerkelijke kalender haalde, of ze op een andere datum ging vieren dan God had geboden, blijken de feesten op een heel bijzondere manier Gods Reddings-kalender te laten zien.

Door Gods Hebreeuwse Kalender opnieuw als uitgangspunt te nemen, ontdekken we dat Jezus Christus precies op de daarvoor aangewezen dagen de werkelijke inhoud en betekenis van die feesten liet zien, nadat het schaduwbeeld van die feesten al ongeveer anderhalf millennium elk jaar voor het volk Israël was gerepeteerd.[1]

Vier dagen[2] voor Pesach werd in Israël het ‘lam voor de natie’ binnengebracht in de tempel en ook elke familie selecteerde dan een lam, om het 4 dagen lang te onderzoeken of het zonder vlek of rimpel is. Dat was Gods opdracht. Vier duizend jaar na de Schepping kwam Jezus precies op deze kalenderdag Jeruzalem binnen om vervolgens nog 4 dagen (tot aan het Kruis) ondervraagd te worden. Pilatus en diens vrouw, de misdadiger aan het kruis, maar ook Judas Iskariot bevestigden door hun woorden dat Jezus een vlekkeloos Lam was.[3]

De Hallel psalmen[4] die eeuwenlang, volgens de traditie, werden gezongen bij het binnenbrengen van het lam voor de natie bleken al die tijd vooruit te wijzen naar Christus.

Het laatste avondmaal was ook niet zomaar een avondmaaltijd maar een Sedermaaltijd die herinnerde aan de uittocht uit Egypte en de bevrijding van slavernij. Precies tijdens deze maaltijd en op deze kalenderdag stelde Jezus het Nieuwe Verbond in door Zijn bloed. Daarmee verbond Hij het voorbijgaan van het oordeel en van de dood, door het aanbrengen van het bloed van het geslachte lammetje aan de deurpost, aan Zijn plaatsvervangend lijden. Door Zijn bloed werd voor de gelovige zondaar de straf op diens zonde, dat is de dood, weggenomen en werd hem door geloof uit genade redding geschonken. Dat geloof bleek wel uit het feit dat die Israëliet gehoorzaamde en achter die deur bleef.

Maar het bleef niet bij de parallel van dit hoofdonderwerp, want Jezus vervulde dit feest in alle details, zelfs tot op het uur nauwkeurig en daarom is het ook van belang om de rituelen van het Pesachfeest in de tempel erbij te betrekken:

Van uur tot uur

Laten we de dag van het Pesachfeest eens van uur tot uur bekijken:

In de tijd dat de tempel in Jeruzalem bestond, bond de hogepriester rond 9 uur in de ochtend het Pesachlam voor de natie aan de hoorns van het brandofferaltaar. Niet voor niets vertelt de Bijbel ons heel precies dat Jezus op datzelfde uur werd gebonden aan het kruishout op Golgotha. We moeten ons daarbij voorstellen dat Golgotha waarschijnlijk op enkele honderden meters van het Tempelplein lag, op een heuvel net buiten de muren van de stad. De gebeurtenissen van het werkelijke Pesachfeest en de rituelen van het schaduwfeest vinden op een steenworpafstand van elkaar plaats!  Maar wie in Israël verbond op dat moment het schaduwritueel in de tempel met de werkelijke gebeurtenis door Jezus Christus? Wie besefte toen dat het eeuwige Paaslam aan het Kruis werd genageld ?

Als het rond 3 uur in de middag is en het middagoffer al was gebracht, dan klinkt de bazuin en slacht de hogepriester in de voorhof het ‘pesachlam voor de natie’. Op datzelfde uur – en waarschijnlijk hoorde Hij die bazuin nog van dichtbij – legde Jezus Christus aan het Kruis zelf Zijn leven af.  Jezus Christus vervulde daarmee het Pesachfeest dat eeuwenlang was gevierd in het teken van de bevrijding uit Egypte en het voorbijgaan van de dood door het bloed van het pesachlam.

Hoewel keizer Constantijn deze verbanden later zou verbreken door uitdrukkelijk het tijdschema van het Paasfeest los te koppelen van het Pesachfeest, mogen wij dit verband weer  herstellen. Immers, het Pesachfeest heeft heel diepe betekenis voor ons eigen geloofsleven. Op dit Pesachfeest stond centraal dat de Hebreeërs zichzelf niet konden ontworstelen aan de macht van de vorst van Egypte en dat is ook voor gelovigen in Christus zo. Het was op Gods initiatief dat wij door het bloed van het Pesachlam gered én bevrijd werden uit de macht van de vorst van het koninkrijk der duisternis.

Geen bot mocht gebroken worden

God instrueerde het volk dat de beenderen van het pesachlam niet gebroken mochten worden. De Israëlieten hebben zich eeuwenlang moeten afvragen waarom dit gebod door God was ingesteld, want bij het slachten van gewone lammeren was dit geen verbod. Pas toen de Nieuwtestamentische werkelijkheid van het feest duidelijk werd en de beenderen van Jezus niet gebroken werden aan het Kruis kon ook dit verband tussen deze schaduw en de werkelijkheid begrepen worden[5], want normaliter werden de botten van de benen van gekruisigden wel gebroken om het stervensproces te verkorten. Maar Jezus had Zijn leven zelf al afgelegd, zodat dit niet nodig bleek.

Het scheuren van het hogepriesterlijke kleed

De Bijbel beschrijft verder dat Jezus Christus Hogepriester is naar de orde van Melchisedek. Toen Kajafas aan Jezus vroeg of hij de Messias was en Jezus dit niet ontkende, scheurde de aardse hogepriester zijn eigen mantel. Het was de hogepriester echter nadrukkelijk verboden om zijn kleed te scheuren[6], omdat het priesterschap hem dan door God afgenomen zou worden. De Bijbel tekent deze gebeurtenis niet zonder bedoeling op. God nam vanaf dat moment het Pesachoffer niet meer van deze aardse hogepriester aan. Er was nu een volmaakte Hogepriester en een volmaakt Pesachlam dat Zijn leven gaf voor de redding en bevrijding van velen. Het aardse ritueel was vervangen en in Christus tot werkelijkheid gemaakt.

In diezelfde context beschrijft de Bijbel ook uitdrukkelijk dat Jezus een (priester) kleed uit één stuk droeg, dat door de Romeinse soldaten niet gescheurd werd: niet alleen om een menselijke reden (omdat het kostbaar was) maar ook om een Goddelijke reden, omdat Jezus Hogepriester is voor eeuwig.

Al deze gebeurtenissen vonden plaats op Nisan 14 op de Hebreeuwse Kalender. Door de geschiedenis heen had en heeft God door Zijn kalender ook Zijn Reddingsplan laten zien. Zo weten we dat Nisan 14 de kalenderdag is waarop:

– Isaak op het altaar werd gebonden

– Het bloed aan de deurposten van de Hebreeërs in Egypte werd aangebracht

– Jezus Christus aan het kruis stierf.

Zie je de onderlinge verbanden van deze gebeurtenissen?

Pesach wordt op Gods Instructie gevierd op Nisan 14, in het jaar 2020 is dat 8 april. 

Ook de twee volgende voorjaarsfeesten, die beide nauw met Pesach verweven zijn, laten duidelijke parallellen zien tussen de schaduw van het Oude Verbond en de werkelijkheid in Christus.

Feest van de Ongezuurde Broden

Het Feest van de Ongezuurde Broden[7] wordt gevierd van de avond volgend op de dag van de 14^e tot de avond van de 21^ste Nisan. Ongezuurde broden verwijst naar het feit dat Israël geen tijd had, door het overhaaste vertrek, om brood te zuren. Israël vertrok in de nacht van de 15^e Nisan uit het land van afgoderij en zou in de woestijn ongezuurd brood (manna) eten. Ook later zouden de Joden elk jaar voorafgaand aan deze kalenderdag het zuurdesem uit hun huizen verwijderen om te laten zien dat zij de zonden uit hun leven wilden wegdoen. Paulus verwijst later naar de Nieuwtestamentische betekenis van dit feest door de gelovigen aan te moedigen [8] om de traditie in het teken van de werkelijkheid te plaatsen, namelijk door het oude zuurdeeg uit hun leven weg te doen, omdat gelovigen in Christus ongezuurd moeten zijn. Paulus zegt: “laten wij feest vieren met het ongezuurde brood van reinheid en waarheid.”

Het bewegen van de eerstelingen van de gerst

Op de morgen na de sabbat, die op de viering van het Pascha volgde, werd de eerste gerst die geoogst was in de tempel gebracht, waarna de priester deze eerstelingen voor Gods’ aangezicht bewoog in de tempel, als belofte van de komende oogst.[9] Het Eerstelingenfeest verwijst naar de opstanding van Christus als Eersteling van Zijn Oogst.[10] Ook Hij werd op die zondagmorgen (dat was het Eerstelingenfeest in dat jaar) voor God bewogen in de Hemelse Tempel en daarom mocht Maria Hem in de graftuin op dat moment nog niet aanraken.

In de Nieuwe Verbondsbetekenis van Pasen vieren we zowel onze verlossing door het bloed van Christus, ons Paaslam, maar ook onze exodus uit “Babylon”, want dat is geestelijk gezien het moderne geestelijke Egypte. Zijn opstanding als de Eersteling heeft Gods grote Oogst mogelijk gemaakt.

Omdat Jezus het Pesachfeest in alle details en perfect op het juiste tijdstip Gods repetities heeft vervuld, mogen we deze bijzondere verbanden en ijkpunten, die Pesach als schaduwfeest in het Oude Testament al liet zien, nooit loskoppelen van het Paasfeest dat wij als christenen vieren, want ze verwezen al eeuwen naar Christus. Wij vieren Pesach in Christus.

God doet heel bijzondere dingen op bijzondere kalenderdagen, juist om ons te laten begrijpen dat Zijn eeuwig Plan al voor de grondlegging van de wereld vaststond en dit Plan door de Bijbel heen kenbaar wordt gemaakt. De patronen van de feesten laten zien hoe bovennatuurlijk Gods Plan is. De feesten zijn het watermerk dat Zijn Plan zichtbaar maakt.

Net zoals het bloed ‘aan de deurposten en de bovendorpel’ zichtbaar moest zijn, mag voor iedereen zichtbaar en hoorbaar zijn dat wij bij Christus horen, ook in deze ‘Corona-tijden’.

 

——————————————

[1] Op tafel stond eeuwenlang in Israël o.a. een glas zout water als beeld van Rode Zee maar ook ongezuurd brood en de rode wijn, die het bloed van lam op deurpost symboliseerde. Niet toevallig verbindt Jezus tijdens de Sedermaaltijd het brood en de beker rode wijn met het Nieuwe Verbond in Zijn bloed.

[2] Num. 33:3-8: De Exodus vond plaats op de 15^e dag van de 1^e maand en Israël werd op de morgen van de 4e dag na de Exodus van de Egyptenaren verlost. Zo ook kwam het verlossingswerk van Christus tot voltooiing op de 4^e dag na Zijn zalving te Bethanië. Mark. 14:8-9

[3] Matt.27:4,19, Luc.23:41, Joh.18:39. Ook Petrus verwijst ernaar in 1 Petr. 1:19.

[4] Tijdens het Pascha werd Ex. 12:26-27 uitgesproken en zong men de Psalmen 113 tot 118

[5] Ps. 34:21

[6] En zelfs zijn leven, zoals ook Lev 10:6 laat zien!

[7] Ex.12:18 & Deut. 16:3-4

[8] 1 Kor. 5:6-8

[9] Lev.23:10-11. Opdat gij de Here welgevallig zijt.

[10]1 Kor. 15:20, 23