Bazuinenfeest in aantocht – (Hoe) gaan we het vieren?
Het is de maand van de voorbereiding voor de Bijbelse najaarsfeesten en op zondagavond 13 september of op maandagavond 14 september(*) begint het Bazuinenfeest, als de Nieuwe Maan op die avond zichtbaar wordt. Dat is dit jaar het begin van een “Supermaan”[1] die uiteindelijk bij de start van het Loofhuttenfeest zal kleuren tot een bloedrode maan, omdat deze dan – ook boven Israël – een volledig verduisterde volle maan zal zijn.
In eerdere artikelen over Gods kalender hebben we uitgebreid stilgestaan bij de vier voorjaarsfeesten die God had ingesteld als repetities en voorafschaduwingen van Zijn Reddingsplan: Jezus Christus vervulde de eerste drie voorjaarsfeesten exact op de kalenderdag van deze feesten zelf, door als Gods Pesachlam aan het kruis te sterven, zonder zonde (en als vervulling van Ongezuurde Broden) de dood in te gaan en precies op de 3e dag, het Eerstelingenfeest, op te staan.
Eeuwenlang waren alle priesterlijke gebeurtenissen op die feestdagen slechts schaduwen geweest van de werkelijkheid die Jezus Christus uiteindelijk op die kalenderdagen zichtbaar zou maken. Nu werd de werkelijkheid duidelijk van die eeuwenoude repetities. Het 4e voorjaarsfeest – het Wekenfeest of Pinksteren – werd ook precies op de juiste dag vervuld, toen de Heilige Geest op dat feest werd uitgestort als bekrachtiging van het met Israël en Juda vernieuwde verbond. Een nieuw verbond ook, waarbij Messiasgelovige Joden en heidenen werden tot een geestvervulde tempel van God.[2]
Na de Hemelvaart en het daarop volgende Pinksterfeest wachten we al bijna 2000 jaar – of 40 Jubeljaarcycli – op de volledige vervulling van de drie najaarsfeesten. In Wake Up! hebben we uitgebreid beschreven waarom deze feesten ook voor christenen een rijke Nieuwtestamentische betekenis hebben voor discipelschap en hartsgesteldheid. Dat deze Feesten vanaf de derde eeuw na Christus niet of nauwelijks in de kerken worden herdacht, heeft als gevolg gehad dat Gods plan voor de ‘laatste dagen’ ook min of meer onzichtbaar werd gemaakt. Maar als Jezus tijdens Zijn eerste komst de voorjaarsfeesten zo precies op de exacte kalenderdagen vervulde, zal Hij dan ook niet binnenkort de najaarsfeesten exact op de daartoe bestemde kalenderdagen en in hun volledige betekenis vervullen?
Alle drie de najaarsfeesten vinden op de Hebreeuwse kalender plaats in de maand Tisjri. Op onze Gregoriaanse kalender vallen ze dan in de maanden september of oktober.
De 3 najaarsfeesten die nog ten volle vervuld moeten worden zijn:
Het Bazuinenfeest (“Jom Teroea”), dat o.a. in de eerste brief aan de Korinthiërs en aan de Tessalonicenzen in verband wordt gebracht met de opname van de Bruid bij het klinken van de laatste bazuin.[3]
De Grote Verzoendag (“Jom Kippoer”), die ten volle wordt vervuld rondom de Wederkomst van Jezus Christus, aan het eind van de Grote Verdrukking. Dan zal Hij als de hemelse Hogepriester naar buiten treden en zal elk oog Hem zien.
Het Loofhuttenfeest (“Soekot”), dat vooruitwijst naar de tijd dat Jezus Christus als Koning op aarde zal regeren in het 1000-jarig Vrederijk.
Voor de verdieping van deze feesten verwijzen we naar Wake Up! en we raden iedereen aan om vooral het tweede gedeelte van hoofdstuk 5 juist in deze dagen nog eens goed door te lezen.
Moeten we die feesten echt vieren?
Inmiddels is aan de betekenis dus duidelijk geworden dat de feesten niet exclusief Joodse feesten zijn maar Gods feesten voor Gods kinderen. Alle feesten zijn bedoeld als repetities, als voorbereiding voor die dag dat ze echt in vervulling zullen gaan. Regelmatig zijn er lezers die vragen of christenen deze feesten echt ‘moeten’ vieren op die kalenderdagen? Dat vraagt eigenlijk om een meervoudig antwoord. Paulus legt bijvoorbeeld uit dat wij het feest van de Ongezuurde Broden moeten vieren door in reinheid en waarheid te leven[4]. Wij moeten ongezuurd deeg zijn. Paulus bedoelt niet te zeggen dat je deze feesten dus niet moet vieren, maar wel dat alleen het ritueel houden op die kalenderdag niet Gods bedoeling was. De feesten hebben een diepere betekenis en die moet uiteindelijk tot uitdrukking komen in ons leven. Zij wijzen allemaal op een bepaald aspect van de Weg, en die Weg is Christus. Iedereen die dat wil ontdekken snapt dat het een zaak van de hartsgesteldheid is en niet een opdracht om een feestritueel uit te voeren als een religieuze plicht. Maar betekent dit dan dat we het feest helemaal niet hoeven te vieren in zijn nieuwe verbondsbetekenis? Eigenlijk laat die vraag zien dat we ons als christenen nog best een beetje ongemakkelijk voelen bij dat feestvieren. Het ontbreekt immers grotendeels aan christelijke traditie rond die feesten.
God gaf bij de instelling van die feesten overigens wel heel duidelijk kalenderdagen aan. Hij had ook de opdracht kunnen geven om deze feesten te vieren en maar aan de mensen zelf over te laten wanneer ze dat zouden doen. Maar God gaf die vrijheid niet in de Bijbel. Inmiddels zijn we er wel achter gekomen dat God bijzondere gebeurtenissen met dezelfde thema’s op dezelfde kalenderdagen in de geschiedenis liet plaatsvinden en op die manier krijgen wij veel meer zicht op Gods Weg voor de mens. De feestencyclus laat die blauwdruk zien. Maar het is ook waar dat het vooral te doen is om de betekenis van die feesten en eigenlijk kunnen we stellen dat de betekenissen van al die feesten inderdaad het hele jaar door een centrale rol spelen. Het feest van Ongezuurde Broden kunnen we ook niet slechts één keer per jaar vieren, omdat wij altijd in reinheid moeten leven als ongezuurd deeg. Maar ook het Bazuinenfeest moet altijd op ons vizier staan, want de Bruid van Christus kijkt altijd uit naar haar Bruidegom, toch? Maar misschien moeten we ook eerlijk zijn en tot de conclusie komen dat de betekenissen van die feesten niet voortdurend door het hele jaar die plaats krijgen in ons denken en handelen zoals dit zou moeten. Hoe vaak verdwijnen die onderwerpen niet van ons vizier door de druk van ons bestaan en de prioriteit van de dag? En juist daarom heeft ook de gelovige het zo nodig om in die cyclus van de feesten te leven, zodat dit patroon van Gods Weg en onze positie daarin steeds weer opnieuw ingeslepen wordt. Daarom is het ook zo goed om deze feesten wel te gedenken op de daarvoor door God bestemde kalenderdagen en ze daarna zeker het hele jaar te blijven vieren en doorleven op een nieuwtestamentische manier.
Hoe moeten we die feesten vieren?
Ook bij die vraag moeten we weer vasthouden aan de betekenis van die feesten. Om die betekenis te benadrukken hebben vooral de Joden zelf heel veel gebruiken (“minhag”) bedacht, soms zelfs verschillend per groep of of regio. Hoewel veel van deze rituelen niet in de Bijbel zelf zijn terug te vinden, laten ze vaak wel heel diepe waarheden zien die met deze feesten te maken hebben. De rituelen geven dus uitdrukking aan die betekenis, ze staan in functie ervan. Sommige christenen willen deze gebruiken graag overnemen, maar anderen kiezen er voor om vooral te overdenken wat de Nieuwtestamentische betekenis van deze feesten is en wat dit betekent voor hun eigen leven en voor de manier waarop zij in het leven staan en hun geloof in Jezus Christus doorleven. Traditionele gebruiken kunnen dus helpen, maar wij roepen Messiasgelovige heidenen zeker niet op om op dit vlak verplicht als Joden te gaan leven of zich daarbij van hun medegelovigen af te scheiden.[5] Qua gebruiken is er overigens een grote vorm van vrijheid. Tegelijkertijd: zoek eens op wat de Bijbel over een bepaald feest zegt en onderzoek eens de bestaande tradities rondom elk feest. Ook tradities bevatten namelijk informatie. Zo zijn er veel Joden die in het wit gekleed gaan op het Bazuinenfeest. Ook zien we dat in sommige synagogen de attributen met witte stof overtrokken worden. Hoewel de Bijbel dit niet direct als opdracht geeft is de diepere betekenis er van wel zeker van toepassing op dat feest.
Het Bijbelse Bazuinenfeest is op zich een verhaal apart. Dit wordt “gevierd” op de 1e dag van de zevende maand. Als we in de Bijbel opzoeken wat Gods instructies zijn voor deze dag, dan komen we niet zozeer tot een uitgebreid feest, maar spreekt God van een heilige vergadering te midden van rust, aanbidding en bazuingeschal. God zegt:
In de zevende maand, op de eerste der maand, zult gij een rustdag hebben, aangekondigd door bazuingeschal, een heilige samenkomst. Generlei slaafse arbeid zult gij verrichten en gij zult de Here een vuuroffer brengen”[6]
Maar naast de religieuze kalender is er in Israël ook een civiele kalender en deze begint precies op de dag van het Bazuinenfeest [11]. Op die burgerlijke kalender is het dan niet de eerste dag van de zevende maand, maar de eerste dag van de eerste maand. Men noemt dit ook wel Rosh HaShana, dat de “kop van het jaar” betekent. Het is dus op die burgerlijke kalender Nieuwjaarsdag en sommige gebruiken richten zich daar vooral op. Die dag staat in Israël nadrukkelijker op de agenda dan het Bazuinenfeest, maar aan de andere kant worden allerlei rituelen van Nieuwjaarsdag wel weer vermengd met de rituelen van het Bazuinenfeest, hoewel het dus twee verschillende feesten zijn. De Talmoed bespreekt wel het blazen van de verschillende shofar-tonen op Rosh HasHana maar dit heeft dus in feite betrekking op het Bazuinenfeest.
Het Bazuinenfeest in haar Nieuwtestamentische betekenis stelt de komst van de Bruidegom voor de Bruid en de Bruiloft van de Messias centraal. Twee andere thema’s die de Joden aan dit feest hebben meegegeven is de Kroning van de Koning en de opstanding van de doden en ook Paulus verbindt dus die opstanding met die langgerekte Laatste bazuin die op dit feest geblazen wordt, de Tekia Gedola.
Na die lange droge tijd die volgde op het Pinksterfeest is dit het eerst volgende feest en na het vertrek van de Bruidegom naar het huis van de Vader, is dit het moment dat hij terugkomt nadat hij in het Vaderhuis de bruidskamer gereed heeft gemaakt. Op dat toekomstige bazuinenfeest verwachten wij ook de Hemelse Bruidegom om de Bruid te halen voor de Bruiloft. Elk jaar kunnen de gelovigen tegen elkaar zeggen: Misschien komt de Bruidegom wel dit jaar! Op die manier moedigen wij elkaar aan om dagelijks klaar te zijn om de Bruidegom te ontmoeten. Want Hij wil die hartsgesteldheid en geloofswandel dagelijks bij ons bemerken![7] Het lijkt er in alles op dat Zijn Gemeente nog maar weinig repetities (‘mikrah’) van dit Feest heeft te gaan om zich voor te bereiden op dat grote moment.
In de maand van Tesjoeva (“terugkeer en berouw”) die vooraf gaat aan de maand van de najaarsfeesten wordt elke dag de Shofar geblazen. Deze tijd van grote verootmoediging symboliseert dat ook elke christen zijn redding niet te gemakkelijk mag nemen. Hoewel wij in het westen die shofar niet veel horen blazen, wordt in Israël elke werkdag van deze maand de shofar geblazen, als een ernstige waarschuwing voor elke gelovige om deze bijzondere periode serieus te nemen. Die maand van “terugkeer en berouw” symboliseert ook de periode waarin wij nu geestelijk leven. Als de dag van de komst van de Bruidegom aanbreekt, dan is er immers geen tijd meer om extra olie voor de lampen te kopen en zich gereed te maken.
De dag van het oordeel – Jom HaDin
Het Bazuinenfeest wordt ook “Yom Hadin” genoemd; de Dag van het oordeel. Paulus zegt dat er voor de gelovigen die in Christus zijn geen “Yom HaDin”oordeel meer is[8] en Jezus zegt tegen de gelovigen die Zijn Woord bewaard hebben en die Hem blijven verwachten, dat zij bewaard zullen blijven voor de verzoeking die over de hele wereld zal komen[9]. Zou het kunnen zijn dat de dag van het Bazuinenfeest ook de dag is dat bij het klinken van de Laatste bazuin de Bruid door de Bruidegom wordt gehaald, terwijl het tegelijkertijd de dag is dat de oordeelsperiode van 7 jaar over de wereld gaat beginnen, de laatste sabbatsjaarcyclus voordat het Vrederijk begint? Laten wij daarom elkaar elke dag oproepen om wakker en nuchter te zijn.[10]
Voor de agenda:
Bazuinenfeest: Avond van 13 september – Avond 15 september (zie *)
Grote Verzoendag: Avond 22 September – Avond van 23 september
Loofhuttenfeest: Avond van 27 september en 7 dagen verder.
(C) Stichting Wake Up Foundation, ga naar www.wakeup.nu voor meer informatie
(*) Op de kalender van Hillel II die meestal gebruikt wordt (en die sinds de 4e eeuw is ingesteld op basis van mathematische en astronomische berekening) is het dit jaar de avond van zondag 14 september, maar op de observerende maankalender die eeuwenlang werd gebruikt zou het bazuinenfeest op maandagavond 15 september (JDN= 2457281.0) beginnen. Ook Grote verzoendag en Loofhutten zouden dan kalendertechnisch een dag opschuiven.
[1] Een volle maan die zich voordoet tijdens zijn dichtste (of binnen 90% van zijn dichtste) nadering tot de aarde in een gegeven baan. In het kort: aarde, maan en zon staan in lijn, maar de (super)maan is op de kortste afstand genaderd tot de aarde.
[2] Zie Handelingen 2:22-40, Jer. 31:31-34, Heb. 10:10-13, Ef. 2:12-22
[3] 1 Korintiërs 15:52 en 1 Tessalonicenzen 4:16
[4] 1 Corinthiërs 5: 6-8
[5] Zie Gal. 2:14. Wake Up! geeft op een aantal plaatsen aan dat het een voordeel is om een aantal rituelen te kennen en te leren verstaan in hun Nieuwe Verbondsbetekenis. Het kan bovendien de gemeenschap der heiligen bevorderen met onze Joodse broeders. Wij mogen hen ook daarin lief hebben, zonder dat het ooit de Messiasgelovige heidenen zou verplichten om op de betrokken dagen de Oude Verbondsrituelen uit te voeren, hoewel bepaalde gebruiken bijzonder informatierijk zijn.
[6] Lev 23:23-25, Num. 29:1-6
[7] 1 Thess. 5:8-11
[8] In de zin van veroordeling – Rom.8:1. Zie ook Rom. 2:6-11. Verdrukking en benauwdheid zal komen over ieder levend mens die het kwade bewerkt …
[9] Op. 3:10
[10] 1 Thess. 5:4-8
[11] Overigens begint het nieuwjaar voor de Jubeljaren altijd op Grote Verzoendag
